Kiedyś popularna potrawa prawie we wszystkich jadłodajniach w Polsce teraz trochę zapomniana. Ale dla miłośników podrobów cały czas aktualna.

Jest to danie łatwe ale jednak wymaga troszeczkę nakładu pracy dlatego proponuję zrobić z minimum 4 nerek.

Bierzemy nerki

Zdejmujemy resztę błonek z wierzchu i przekroić na pół wzdłóż,

usunąć z wnętrza tłuszcz i kilkakrotnie opłukać w zimnej wodzie. Zalać wodą i odstawić do wymoczenia. Po godzinie wodę wymienić na świeżą. Po upływie trzech godzin Nerki odcedzić i wypłukać. Ponownie zalać wodą i zostawić na godzinę . Zmienić wodę jeszcze raz dodając soku z pół cytryny. Po godzinie zlać wodę z ostatniego moczenia.

W międzyczasie włoszczyznę wyczyścić, poćwiartować włożyć do garnka, zalać zimną wodą dołożyć ziele angielskie i liść laurowy i zagotować wywar. Wywar ostudzić.

W osobnym garnku do gotującej wody wrzucić nerki i gotować ok. 20 min. Po czym wyjąć, przestudzić i pokroić w cienkie plastry

Cebulę obrać i drobno posiekać. Do rondla albo patelni dodać masło  i lekko zrumienić cebulę, po czym dodać mąkę. Poczekać aż będzie lekko przyrumieniona rozprowadzić zimnym wywarem. Jeżeli jest za gęste dodać wywaru i zagotować co jakiś czas mieszając.

Do otrzymanego w ten sposób sosu włożyć pokrojone nerki, doprawić solą i pieprzem w razie potrzeby dodać wywaru, przykryć i dusić jeszcze ok. 15 min. Podawać z bagietką, ziemniakami albo jak kto lubi z kaszą gryczaną. Chociąż jak sięgnę pamięcią wstecz to gotowe cynaderki były podawane z pieczywem, rzadziej z  ziemniakami. Ale to też co region to inaczej było podawane.

Dla smakoszy:  Wielkiego Smacznego.

Komentarze

Brak komentarzy i ocen do tego przepisu. Dodaj własną ocenę za pomocą poniższego formularza.

Dodaj własny komentarz